Początkowo plan był zacny. Chciałem stworzyć i opisać moduł krążownika kosmicznego napędzanego plazmą (oczywiście opartego o Arduino, ewentualnie raspberry pi) , ale żOla sprowadziła mnie na ziemię (w końcu prowadzę blog dziecinnie proste, a nie zajebiście trudne).

Dlatego też pokażę i opiszę jak zrobić migającą choinkę, którą będę trzymać na biurku przy komputerze, a na ambitniejsze projekty przyjdzie czas.

Do wykonania projektu będziemy potrzebować:

• Arduino (ja używam nano)
• Diody LED 5 V
• Rezystory 220 Ohm 
• 100 cm przewodu lub przewody połączeniowe (z końcówkami)
• Taśma elektroizolacyjna lub koszulki termokurczliwe
• Choinka – z drewna lub z kartonu, plastyku, spienionego PCV czy dowolnego innego materiału
• Nożyczki / cążki / obcinacze
• Opcjonalnie:
• Lutownica

Prace rozpoczynam od rozplanowania ułożenia diod na choince. Plan ten ma znaczenie strategiczne.

Dygresja. Czy cokolwiek mogłoby odbyć się bez planu? Wszak każda myśl nasza jeśli sama w sobie nie jest planem, może być początkiem lub przyczynkiem do jego powstania.

Diody, które używam mają 5 mm średnicy zatem wiertłem o tej średnicy przygotowuję otwory. Ledy wchodzą ciasno i nie muszę ich mocować klejem.

Można by pomyśleć że połączenie jest zrobione na drucie, jak dla obcego. Jest to mylny punkt widzenia, bo jeśli coś wydaje się głupie, ale działa, to nie jest głupie. Taka zasada panuje wśród inżynierów na całym świecie. Jestem inżynierem wiem co mówię.

Jedna nóżkę diody (anodę – tę dłuższą) podpiąłem pod wyjścia cyfrowe D2-D9 poprzez rezystor 220 Ohm (na zdjęciu wyżej widać w jaki sposób), a pozostałe wyprowadzenia (katody) połączyłem ze sobą i wpiąłem do masy.

Software:

Układ elektryczny mamy za sobą teraz czas na software. Ja używam oficjalnej aplikacji desktopowej (https://www.arduino.cc/ ). Ale producent pozwala na programowanie kontrolera bezpośrednio ze strony internetowej.

W aplikacji wybieramy port COM do którego przypisał się mikrokontroler po podłączeniu do komputera. Urządzenie podłączone i możemy je programować.

W skrócie : W funkcji setup ustawiamy funkcję pinów które używamy, a w loop wpisujemy komendy, wykonujące się cyklicznie.

Przedstawiam najprostszą, łopatologiczną formę:

Bierzemy każde z używanych wyjść cyfrowych (2-9) i kolejno ustawiamy stan wysoki, odczekujemy 100 ms i ustawiamy stan niski. I tak w pętli, przez cały czas – prostszego i bardziej zrozumiałego kodu nie umiałem napisać.

void setup() {
  pinMode(2, OUTPUT);
  pinMode(3, OUTPUT);
  pinMode(4, OUTPUT);
  pinMode(5, OUTPUT);
  pinMode(6, OUTPUT);
  pinMode(7, OUTPUT);
  pinMode(8, OUTPUT);
  pinMode(9, OUTPUT);
}

void loop() {  
  digitalWrite(2, HIGH);   
  delay(100);                       
  digitalWrite(2, LOW);     
  digitalWrite(3, HIGH);   
  delay(100);                       
  digitalWrite(3, LOW);    
  digitalWrite(4, HIGH);   
  delay(100);                       
  digitalWrite(4, LOW);    
  digitalWrite(5, HIGH);   
  delay(100);                       
  digitalWrite(5, LOW);   
  digitalWrite(6, HIGH);   
  delay(100);                       
  digitalWrite(6, LOW); 
  digitalWrite(7, HIGH);   
  delay(100);                       
  digitalWrite(7, LOW);  
  digitalWrite(8, HIGH);
  delay(100);                       
  digitalWrite(8, LOW);  
  delay(100);               
}

Kod można napisać „ładniej”, poprzez zastosowanie pętli w funkcji setup oraz loop. Dodatkowo wartość dla delay (100) zadeklarowałbym jako zmienną.

Projekt jest prosty, lecz pozwala na zrobienie efektownej rzeczy. Polecam wykonać go wspólnie z dziećmi – zabawa kabelkami i programowanie jest świetnym sposobem na naukę i spędzanie wolnego czasu.

Kolejne wpisy z tej serii będą trudniejsze i bardziej złożone. Wiedzę będę przekazywać stopniowo, w małych dawkach.

Elektronika dla dziecka. Programowanie dla dziecka. Arduino dla dziecka.