Zrobienie kuchni jest proste. Banalne nawet dla osoby na co dzień gardzącej jakimkolwiek kontaktem z narzędziami. Z tym, że jest pewien haczyk. Dla niektórych ot kolejna porcja żelaza w codziennej diecie, dla innych hak, szpon, olbrzymia kotwica zdolna zatrzymać lotniskowiec w pełnym pędzie. Podstęp polega na tym, że kluczowym elementem zabawki jest taboret ze schodkami BEKVÄM, który znajdziemy w sklepie potomków wikingów. Nabycie go drogą kupna wiąże się z całodniową wycieczką, wielogodzinną walką o przetrwanie, nerwicą, migotaniem komór, czy wypadaniem włosów. Gdy przetrwamy i uda nam się wyrwać mebel z brzucha tego potężnego sklepiska, będzie już z górki (patrz pierwsze zdanie w tym akapicie).

Kuchnia swoją prostotę zawdzięcza szwedzkiemu projektantowi pracującemu w jednym z biur IKEI. Jørgen, bo tak zapewne miał na imię ów projektant, był młody, wykształcony, posiadał Volvo i mały drewniany domek z białymi okiennicami, a wieczorami kochał zajadać się śledziami surströmming. Nasz bohater, mimo niezaprzeczalnych atutów, miał jedną malutką wadę, która od czasów młodości uprzykrzała mu życie. Krótko mówiąc był filigranowy. W kraju ludzi rosłych i postawnych wyglądał niczym Calineczka, i tak też się czuł wchodząc do swojej kuchni, gdyż szafki zawieszone były bardzo wysoko i zdawały się szydzić z niego za każdym razem, gdy do nich sięgał. A sięgał często, ponieważ jego złośliwa gosposia zawsze chowała surströmming na najwyższą półkę. Pewnego dnia podczas próby zdobycia śledzi miarka się przebrała.

Nasz młody bohater wykrzyknął siarczyście: „MOTYLA NOGA!” (z tym, że po szwedzku, czyli pewnie: „fjäril ben”) i poszedł klecić i kombinować, zbijać i montować stołek, który pomoże mu w kuchni. Po trzech dniach spędzonych w garażu udało mu się ów stołek wykonać. Postanowił pokazać go szefostwu, które obiecało pochylić się nad projektem. Przełożeni mierzyli, ważyli, obliczali, przeliczali po głowach się drapali, znaleźli grupy docelowe, stworzyli usecase, targety. Doszli do wniosku, że inwestycja się opłaci i wprowadzili taboret na rynek 🙂

Do zrobienia kuchni będziemy potrzebowali:

• taboret ze schodkami BEKVÄM
• czarną farbę tablicową (0,1 l wystarczy)*
• pędzel lub wałek
• 4 – 5 uchwytów do szafek (dostępne w marketach budowlanych, sklepach meblowych oraz oczywiście w internecie), wiertło w zależności od grubości śrubki, która znajduje się w komplecie
• kilka wkręcanych haczyków (dostępne na wagę z marketach budowlanych)
• białą kredę lub biały pisak

* farbę tablicową możecie zrobić sami. Wystarczy farbę akrylową zmieszać z pudrem (zasypką) dla dzieci.

Opcjonalnie:

• garnki dla dzieci (np. DUKTIG)
• uchwyt na przyprawy BEKVÄM (do montażu będą potrzebne kołki oraz wiertło i wiertarka, kołki dobieramy w zależności od ściany na której ma być montowana półka – najczęściej wystarczy 3mm x 30 mm lub podobne)
• przybory kuchenne (np. DUKTIG)

Montaż:

Przed montażem schodków warto pomalować stopnie czarną farbą. Po wyschnięciu możemy przystąpić do montowania taboretu według dołączonej instrukcji. Kolejnym krokiem będzie dodanie uchwytów – wystarczy przewiercić poprzeczkę pod stopniem na wylot i przykręcić uchwyty.

Aby ułatwić sobie montaż haczyków na przybory kuchenne, nawiercamy bardzo cienkim wiertłem otwory prowadzące, w które następnie wkręcimy haki. Bez otworów również damy radę, drewno jest dość miękkie.

Ostatnim krokiem będzie udekorowanie górnego stopnia paleniskami, które rysujemy kredą lub pisakiem (za wzornik do odrysowania mogą posłużyć nam talerzyki, szklanki, kubki, itp.).

Uwaga! Napiszę jeszcze jeden wpis dotyczący tejże kuchni (wpis znajduje się tutaj). Można ją zmodyfikować, zamienić w zupełnie inne ustrojstwo, które obecnie Mikołaj ceni bardziej niż pierwotną zabawkę.

Mikołaj bawi się kuchnią w sposób osobliwy. Zabawę można porównać do lotu ważki z tym, że głośniej i w tym przypadku ważka ma prawie metr wysokości i metalowe garnki i pokrywki zamiast skrzydeł.